Delen is geven!
Veel mensen herkennen direct de Akita hond als ze er een zien.
Door de eeuwen heen heeft de Akita de harten van miljoenen mensen gewonnen, de sprong over de Stille Oceaan gemaakt en daarbij veranderd.
Maar, wacht… hoe zijn deze twee verschillende rassen?
Het is net als de Husky en de Malamute, toch?
Als je niet bekend bent met dit grote hondenras, kun je in de war raken. We gooien ze vaak gewoon op één hoop.
En, nee… we hebben het niet over de Shiba Inu.
Misschien ben je wel fan van dit maffe hondenras zonder het te weten.
Het kenmerkende uiterlijk van dit grote ras schiet je waarschijnlijk meteen te binnen. Of u nu goed thuis bent in de kynologie of niet, u weet waarschijnlijk wel hoe een Akita eruit ziet.
De Japanse Akita Inu groeide uit tot een echte wereldburger, geliefd en gevierd over de hele wereld.
Laat je niet misleiden door hun maffe en afstandelijke uiterlijk – met deze honden valt niet te spotten!
De Akita is een oud ras met een sterke genetische band met wolven, terwijl sommigen zelfs zeggen dat de Akita er uitziet alsof ze verwant is aan beren!
Deze hond staat bekend als zeer taai, moeilijk hanteerbaar, en vooral op zijn hoede voor vreemden.
Hun onwrikbare loyaliteit en drang tot bescherming is echter wat hen onderscheidt als zo’n iconische hond die miljoenen over de hele wereld vereren.
Dit is vooral waar in zijn geboorteland Japan, waar de Akita de status heeft van nationale hond, en voor velen synoniem is met Japan en zijn geschiedenis en cultuur en de geest van Bushido.
Echter, door de wendingen in de geschiedenis, splitste dit iconische hondenras zich in twee verschillende rassen, erkend als aparte rassen door kennels wereldwijd en als zodanig gefokt: de Amerikaanse Akita en de Japanse Akita, ook bekend als de Akita Inu (Inu betekent ‘hond’ in het Japans).
Dit is een verhaal over Japan, Amerika, gekrulde staarten, bloedlijnen, een wereldoorlog en, uh… Helen Keller?
We bespreken het in het onderwerp van vandaag: de Amerikaanse Akita versus de Japanse Akita: Wat is het verschil, wat hebben ze gemeen, en welke past beter bij jou?
Laten we het uitzoeken!
toon
Het verschil tussen de Amerikaanse en Japanse Akita is duidelijk!
Grofweg gezegd, ligt hun verschil in hun grootte, frame. en vachtkleur/patroon, maar veel andere rassen hebben dit ook, en worden door kennelclubs niet als apart beschouwd…
Dit is niet waar in Akita Clubs, waar fokkers een strikte definitie hebben van wat elk van deze honden uniek maakt, en voor een goede reden!
Ondanks dat ze verschillende en goed gedefinieerde rasstandaarden hebben, delen ze allebei dezelfde afstamming, en hebben ze veel gemeen zoals alle familieleden.
Enkele van die dingen zijn de oren en de gekrulde staart van de Akita, die als fout herkenbaar zijn.
Dus, waarom is het Akita ras zo apart?
Nou, om dat te beantwoorden, moeten we in enkele historische en biologische feiten duiken.
Ten eerste moeten we in staat zijn om het ene van het andere te onderscheiden.
Hoe ziet de Japanse Akita eruit?
Foto van: @irochka196
Je herkent er een als je er een ziet.
Zoals een… Zoals een gekke, gele wolf?
Deze matig grote hond behoort tot de groep van de keeshondenrassen, die allemaal enkele eigenschappen delen en enige gelijkenis vertonen met wilde hondachtigen, zoals de wolf of de vos.
De oren van de Akita zijn heerlijk puntig en harig, en zijn kenmerkende staart is perfect gekruld langs de helling van zijn rug.
Zijn bouw is zeer krachtig, maar toch slank. Hij heeft kleine, kraalachtige, licht scheve ogen, en door zijn grote, rekbare wangen lijkt zijn mond vaak op een zachte, nerveuze glimlach.
Zijn vacht is gemaakt om extreem koud bergachtig weer te weerstaan, en hij is gezegend (en zijn eigenaar vervloekt) met een dikke, luxueuze dubbele vacht om de kille wind op afstand te houden en hem te beschermen tegen beten en verwondingen.
Het originele Japanse ras komt slechts in een paar kleuren voor, maar daarover later meer!
Hoe ziet de Amerikaanse Akita eruit?
Als je ze leert kennen, is het verschil heel gemakkelijk te onderscheiden.
De Amerikaanse Akita is gemengd met enkele Europese rassen, en hij draagt een vage gelijkenis met zijn westerse ouderrassen, maar lijkt veel meer op de Akita Inu.
Je eerste aanwijzing zou de vachtkleur moeten zijn. De Amerikaanse Akita wordt niet gehinderd door traditie, en hij komt in een verscheidenheid van verschillende kleuren en patronen.
Door hun ‘westerse’ vermenging werd hun hoofd breder en robuuster, en verloren ze wat van hun voskleurige scherpte.
Hun gezicht is veel minder hangend, en het lijkt meer op dat van de Duitse Herder, waardoor het een andere uitdrukking krijgt waardoor het gemakkelijk te onderscheiden is. Het is ook gebruikelijk dat de Amerikaanse Akita een zwart masker heeft.
Hun poten zijn massief en lijken op berenpoten. Het zijn krachtige lopers, vol magere spieren.
Hun puntige oren en naar voren gekrulde staart zijn iets wat niet veranderd is, dus het is veilig om aan te nemen dat de vroege Akita fokkers ze net zo charmant vonden als wij.
Waarmee worden Amerikaanse Akita’s gemengd?
Het is op het eerste gezicht duidelijk dat er iets in het Amerikaanse ras zit dat overeenkomsten vertoont met de Duitse herder, de Sint Bernard, of zelfs de Rottweiler. Het ras is gestandaardiseerd door de American Kennel Club (AKC) in termen van gewenste eigenschappen, en het ziet er uniform genoeg uit, maar wat echt zijn grote genenpoel onthult is de brede waaier van kleuren die het ras vertoont.
Dus, wat is er verschillend aan de twee rasstandaarden? Laten we onderzoeken wat de Amerikaanse en de Japanse Akita Inu van elkaar onderscheidt aan de hand van een reeks vergelijkingen.
Japanse Akita vs. Amerikaanse Akita: Kleurpatronen van de vacht
Traditionele Akita Inus zijn meestal rood of reebruin, maar ze zijn ook gestroomd en zuiver wit.
Een kenmerk van het ras is ook het Urajiro kleurpatroon; witachtige aftekeningen op delen van het lichaam, dat hij deelt met zijn neef, de Shiba Inu.
De Akita hond heeft een lange en korte vacht variant, maar het wordt benadrukt door Akita clubs dat de vacht van het kortere type moet zijn.
U kunt in de AKC rasstandaarden zien dat de Amerikaanse Akita in bijna alle kleuren komt die mens en hond kennen.
De meest voorkomende zijn pinto, wit, gestroomd, enz., en ze worden vaak gezien met een zwart masker in tegenstelling tot de Japanse hond.
Ze hebben vaak vreemde ’tijgerstreep’ patronen die voortkomen uit hun ondervacht.
Het is heel gemakkelijk om ze uit elkaar te houden, ondanks hun gemeenschappelijke afkomst.
Amerikaanse vs. Japanse Akita – Welke is groter?
Volgens de Akita groeitabel is de standaardhoogte van de Amerikaanse Akita ongeveer 28 centimeter bij de schouder voor reuen, en 26 centimeter voor teven. Dit is gemiddeld, wat ook de bovenkant is van de afmetingen van zijn oorspronkelijke ras.
Wat hem veel groter doet lijken is zijn robuuste en gespierde bouw.
Dit is een zeer beerachtige en krachtige hond, en de Japanse Akita lijkt daarbij vergeleken zachtaardig. Zijn grote, zware poten zien eruit alsof ze bij een bergleeuw horen.
Hij heeft ook een wat dikkere vacht en een grote kop en machtige muil, zelfs in vergelijking met de rest van zijn omvangrijke lichaam.
Al met al is de Amerikaanse hond veel robuuster dan de Japanse.
Japanse Akita versus Amerikaanse Akita – Temperament
De Akita lijkt een zeer kalme en beheerste hond, maar is dat vaak niet, en potentiële eigenaren moeten voorzichtig zijn met wat er schuilgaat achter de façade van zijn kalme houding.
Het is een zeer trouw ras, en het wordt zeer beschermend voor zijn eigenaar, vooral rond vreemden.
Als Duits herdersbloed iets betekent, dan zou de Amerikaanse Akita de meer gehoorzame en snel lerende van de twee kunnen zijn. Het is voor dit doel dat ze in de Tweede Wereldoorlog met elkaar werden gekruist.
Deze hond is ook zeer, zeer krachtig en moeilijk te hanteren, en hij moet van jongs af aan worden gesocialiseerd, leren niet op mensen te springen, met andere honden om te gaan, enz.
Hetzelfde geldt voor de eerste.
Ze hebben de neiging energieker te zijn dan het afstandelijke, schijnbaar ongeïnteresseerde Japanse ras.
Akita zijn vaak vergeleken met katten vanwege zowel hun temperament als hun schijnbare netheid. Akita hebben de neiging zichzelf te verzorgen, in tegenstelling tot de meeste honden.
Ze werden gefokt om op wilde zwijnen te jagen en hebben een sterke prooidrift.
Als keeshond staat hij dichter bij de wolf dan de meeste honden, en als zodanig is hij vergelijkbaar met de Husky wat betreft gedragsneigingen.
Amerikaanse vs Japanse Akita: De geschiedenis maakte plaats voor de Akita splitsing
Het is één ding om twee honden te mengen, maar een heel apart ras? En nog wel met dezelfde naam?
Het is inderdaad heel ongewoon. Maar het wordt wat duidelijker als je de geschiedenis van het paar leert kennen, die nauw verweven is met de geschiedenis van zijn twee voorlopers.
De Japanse Akita is een levend monument voor Japan…
De Japanners zijn dol op dit voorzichtige, trouwe, charmante en nuttige hondenras. Hij wordt in zekere zin beschouwd als een symbool van alles waar de traditionele Japanse moraal voor staat.
Dit komt mede door de populariteit van het verhaal van Hachiko, ’s werelds beroemdste Akita.
Akita’s werden door de Japanse regering tot levende monumenten verklaard in het begin van de 20e eeuw, en als zodanig namen ze een unieke rol in de geschiedenis op zich, naast de jachthonden- of waakhondentitels die ze voorheen hadden.
…De Akita kwam uit Noord Japan en verspreidde zich snel.
Er wordt aangenomen dat de Akita Inu eerst ontstond in de bergachtige gebieden ten noorden van het eiland Honshu, Japan, in de gelijknamige prefectuur Akita en zijn hoofdstad Ōdate.
Akita werden aanvankelijk gebruikt als jachthonden voor de jacht op groot wild, variërend van klein wild tot wilde zwijnen en zelfs bruine beren.
Volgens anekdotische verslagen en volksverhalen fungeerden ze als metgezellen van samurai tijdens en na het tijdperk van oorlog in Japan, de Sengoku Jidai, en gedurende de rest van het samurai-tijdperk.
Eeuwen gingen voorbij en er gebeurde van alles.
Toen Japan veranderde, veranderde ook de Akita hond.
Dus, hoe is het mogelijk dat de Japanse Akita bijna was uitgestorven?
In het begin van de 20ste eeuw, tot dan toe een traditioneel gesloten en verboden land, begon Japan zich langzaam open te stellen voor buitenlandse invloed.
Terwijl de westerse cultuur, haar muziek, films en mode de Japanse eilanden begonnen te domineren, begon de Japanse cultuur in het kielzog van de globalisering op de achtergrond te raken.
Samoerai behoorden tot het verleden, traditie was bijna vogelvrij, en de Akita werd buitenspel gezet ten gunste van westerse en Europese rassen.
De Akita werd het slachtoffer van kruisingen met andere honden die de oceanen waren overgevaren met Europese en Amerikaanse kooplieden, diplomaten en militairen toen de voorheen hermetische Japanse grenzen steeds verder open gingen.
Naarmate de Japanse cultuur verwaterde door de westerse invloed in die periode, verloor de Akita hond langzaam zijn spitzachtigheid en zijn kenmerkende vachtkleur en -patroon.
In de Tweede Wereldoorlog, vermengde de Akita zich met andere rassen
In het door de Tweede Wereldoorlog geteisterde Japan waren de voedselrantsoenen schaars, en het massaal afmaken van alle niet-werkende (lees: niet-militaire/politie) honden werd bevolen.
Dit gold ook voor de Akita, en ze werden afgemaakt zoals alle anderen door de wanhopige, uitgehongerde mensen die worstelden om de wrede getijden van de totale oorlog te overleven.
Omdat Akita van nature geen goede militaire honden zijn, begon men, om het ras te redden, Akita Inu te mengen met rassen zoals de Duitse Herder, en de honden in te zetten in het leger.
Alleen door de inspanningen van Akita liefhebbers en liefhebbers onder de Japanse fokkers werd de Akita terug gefokt naar zijn oorspronkelijke vorm door het gebruik van de verwante Matagi en Hokkaido Inu. Dit is een deel van de reden waarom fokkers zo beschermend en streng zijn over de kenmerken van de Japanse Akita.
…en de Amerikanen hielden meer van de Akita mix dan van de rasechte!
Met de beroemde val van Hiroshima en Nagasaki in 1945, capituleerde Japan, en een aantal Amerikaanse militairen bleven gestationeerd in Japan waar ze verliefd werden op de vele unieke wonderen die het eiland te bieden heeft. Onder andere – de Akita!
Sommige Amerikaanse militairen namen de honden mee als souvenir naar de Verenigde Staten.
Er waren op dat moment bijna geen raszuivere honden meer in Japan, maar dat vonden ze niet erg… ze hielden van de gemengde Akita!
Fokkers die bekend waren met deze soort gingen aan de slag om hem te recreëren voor show doeleinden en ze… slaagden erin?
Op een gegeven moment vonden ze het leuk, en hielden ze het voor gezien, en de Akita werd erkend door de Amerikaanse Kennel Club in 1955.
Maar, zijn vaderland smeekte om een andere mening!
Amerikaanse versus Japanse Akita: Wat denkt Japan over de Amerikaanse Akita
Het kan een gevoelig onderwerp zijn in sommige kringen.
De Amerikanen hebben zich een mooie en charmante hond gefokt. Ik wed zelfs dat sommige mensen hem verkiezen boven de traditionele in het land van de rijzende zon.
Sommige Japanners zullen het idee dat de Amerikaanse Akita hetzelfde is als hun eigen Akita zeker afkeuren.
Japan is een land dat traditie hoog in het vaandel heeft staan.
Hoewel de relatie tussen beide uitstekend is, zien sommigen de hond zelfs als een van de herinneringen aan de littekens van de Tweede Wereldoorlog.
Ze probeerden ook precies het tegenovergestelde te doen met hun fokinspanningen en de Akita raszuiver te houden, wat op zich al moeilijk genoeg was, en ze zagen het werk van de Amerikaanse Kennel Club als contraproductief.
Akita export werd zelfs verboden door de Japanse regering, dus de Amerikaanse Akita had daar helemaal niets te zoeken!
Op een gegeven moment stopten de Amerikanen met het importeren van Japanse bloedlijnen, en de standaard voor een eigen hond begon zich te vormen. Japanse fokkers waren het erover eens dat de twee rassen gescheiden moesten blijven, en uiteindelijk werd de Amerikaanse Akita erkend door de FCI. Sinds 2020 heeft de AKC het fokken van de twee rassen afgeschaft.
Betekent dat dat Amerikanen de Japanse Akita hebben gestolen?
Daar lijkt het misschien op, maar dat is het niet.
Ik bedoel, ja, de Amerikaanse militairen namen hun eerste Akita illegaal mee naar huis, maar wat wisten zij? Ze wilden gewoon een Japanse pup.
Ze waren altijd al dol op rassen als de Duitse Herder, dus het is logisch dat ze die kwaliteiten ook in hun nieuwe hond zagen.
Na verloop van tijd, als gevolg van non-communicatie denk ik, gingen de twee Akita rassen in volledig tegenovergestelde richtingen, en de twee landen kwamen overeen om het ergens langs de lijn oneens te zijn.
Wat is er zo Amerikaans aan de Akita?
De U.S.A. is een smeltkroes van alle culturen van de wereld, en het Amerikaanse volk is daar trots op.
Het zit in de Amerikaanse mentaliteit om zichzelf te zien als burgers van de vrije wereld, en hun land als de leider ervan.
Daarom hebben Amerikanen er geen moeite mee zich dingen toe te eigenen en ze aan hun behoeften aan te passen… ze zien het als een daad van verwelkoming in hun samenleving en cultuur.
Hetzelfde gebeurde met de Akita.
De geschiedenis herinnert zich enkele beroemde Akita Inus. Hachiko komt in gedachten!
Misschien bent u al bekend met het verbazingwekkende verhaal van Hachiko, de Akita die over de hele wereld bekend werd als symbool van onwrikbare trouw en liefde voor zijn meester, en die een soort nationale held is in de Japanse cultuur.
Hachiko werd in 1923 geboren op een boerderij in de prefectuur Akita, in Japan.
Hij was een perzikwitte Akita geadopteerd door professor Ueno, die hem mee naar huis nam in Shibuya, Tokyo.
Elke dag begeleidde de trouwe Hachiko zijn meester naar het Shibuya treinstation en wachtte op hem als hij thuiskwam van zijn werk.
De twee waren geliefd bij de plaatselijke bevolking, hoewel sommigen niet hielden van honden die op het station rondliepen, tot de trieste dag dat professor Ueno niet terugkwam van zijn werk.
Hij was op de werkplek overleden aan een beroerte.
Waarom was Hachiko belangrijk voor Japan en het Akita ras?
Dit hield de verbazingwekkende Japanse hond niet tegen om elke dag bij de treinsporen te wachten op de terugkeer van zijn meester.
De inwoners van Shibuya, zich bewust van de relatie die professor Ueno en Hachiko deelden, merkten dit op, en hij kreeg al snel aandacht van Asahi Shimbun, de meest prominente Japanse krant in die tijd.
Er werd een artikel over hem gepubliceerd door Hirokichi Saito, een voormalige student van wijlen de professor, die in het daaropvolgende onderzoek vaststelde dat er in Japan niet meer dan 30 raszuivere Akita’s over waren.
Dit schokkende feit uit Saito’s onderzoek zou een van de drijvende factoren kunnen zijn achter de aanzet tot het terugfokken van de Akita, en als zodanig verantwoordelijk voor het voortbestaan van het toen bijna uitgestorven ras.
In een land als Japan, waar loyaliteit en zelfopoffering hoog in het vaandel staan, werd Hachiko al snel een beroemdheid, met mensen die in de rij stonden om hem eten en lekkernijen te geven.
Toch wachtte de trouwe Akita Inu tot het einde toe op zijn eigenaar en vriend.
Hoe en wanneer stierf Hachiko?
Hachiko stierf op 8 maart 1935 op 11-jarige leeftijd aan terminale kanker in combinatie met een filariaire infectie.
Hij heeft vele standbeelden in Japan, maar ook in de rest van de wereld, en er is zelfs een Amerikaanse speelfilm over hem gemaakt, Hachi: A Dog’s Tale (2009).
En, was er iets met de Akita en Helen Keller?
Het verhaal van de eerste Akita in Amerika is er een met Helen Keller in de hoofdrol, die de beroemde eigenaar was van een raszuivere Japanse Akita Inu, en zo het Japanse ras introduceerde in de VS.
De namen van haar twee pups waren Kamikaze-go, en zijn broer, Kenzan-go, en ze had ze cadeau gekregen van de Japanse regering vanwege haar bijdragen aan de relatie van de twee. Verliefd op het ras na het horen van Hachiko’s verhaal, werd de beroemde schrijver snel verliefd.
De eerste van Helen Keller’s honden, Kamikaze, werd ziek met hondenziekte en stierf zeer jong, maar Kenzan bleef haar levenslange metgezel.
Ze was zo dol op de Akita dat ze hem haar engel in vacht noemde.
Het ras had nog geen tijd om zich over de V.S. te verspreiden omdat de Tweede Wereldoorlog snel daarna uitbrak.
Helen’s Akita waren beide Japanse honden… de enige soort die er toen was.
Vandaag hebben we er twee om uit te kiezen, en het is moeilijk kiezen.
Misschien kunnen we je helpen de juiste keuze te maken?
Amerikaanse Akita versus Japanse Akita: Welke moet ik nemen?
Het is de reden dat je deze term hebt opgezocht, toch?
Het is een kwestie van voorkeur.
Hoewel van beide rassen bekend is dat ze op hun hoede zijn voor vreemden, en op het randje van onvoorspelbaar rond andere honden, is het heel moeilijk om een duidelijk antwoord op deze vraag te geven.
Als u een bewonderaar bent van de Japanse cultuur en geschiedenis, en een hond wilt die uw passies weerspiegelt, zult u zeker de voorkeur geven aan de authentieke Akita Inu!
Bent u echter op zoek naar een grotere, krachtigere hond voor bescherming en comfort, dan is de Amerikaanse Akita misschien iets voor u.
Is de Amerikaanse Akita minder agressief?
In theorie zouden zijn Duitse Herder en andere Europese voorouders de Amerikaanse Akita een adem van stabiliteit moeten geven ten opzichte van zijn meer raszuivere Japanse neef.
Aan de andere kant is het een grotere, dominantere hond die er altijd op uit is om de koning van het hondenpark te zijn.
Er is geen duidelijke vuistregel om te bepalen welk van deze rassen minder of agressiever is.
Beide zijn zeer wilde en temperamentvolle hondenrassen, die een stevige hand en veel discipline en socialisatie vereisen.
‘Ben je klaar voor een Akita’ is de echte vraag
Akita zijn honden om zorgvuldig te overwegen omdat ze veel werk en begrip vereisen om ze op te voeden.
Ze zijn NIET voor iedereen.
Veel nieuwe hondenbezitters hebben spijt dat ze niet genoeg onderzoek hebben gedaan voordat ze er een kochten.
Zeker, een Akita pup kan ongevaarlijk genoeg zijn, zelfs als hij hier en daar een pantoffel doorknaagt, maar je kunt er maar beter wat moeite voor doen om hem goed op te voeden terwijl hij nog jong is. Anders zou je wel eens met stomheid geslagen kunnen worden door dit ongelooflijk koppige en onvoorspelbare ras.
Is de Akita meer een waakhond of een gezinshuisdier?
Hun prooidrift zal hen laten springen bij het zien van bijna alles, of het nu een kat of een vogel is, tenzij goed getraind om dat niet te doen.
Akita Inu kunnen niet goed opschieten met andere honden, en ze staan erom bekend agressief te zijn tegen hetzelfde geslacht als zij.
Ze vereisen vroege socialisatie, en het is noodzakelijk dat ze op jonge leeftijd wennen aan andere honden.
Deze Japanse hond staat erom bekend vreemden te wantrouwen, en hoewel dit hem tot een uitstekend waakhondenras maakt, maakt het hem ook wat onhandelbaar.
Je wilt toch niet dat hij naar de arme postbode snauwt of zo?
Niettemin, als hij van jongs af aan goed wordt opgevoed, kan hij het perfecte huisdier zijn en een genot voor alle gezinsleden.
Het is belangrijk dat u zowel standvastigheid als geduld toont met deze winterharde keeshond.
Akita in een huis of een appartement?
Idealiter zou u een grote tuin voor hem moeten hebben om rond te rennen en actief te zijn wanneer hij daar zin in heeft. Dit ras is zeer actief, en het vereist tot 2 uur beweging per dag.
Dit kan een opgave blijken voor iedereen die er geen heeft.
Dit grote ras kan ook een obstakel blijken te zijn, rondhangend in de gangen van uw appartement.
Deze hond is niet goed geschikt voor kleine appartementen. Idealiter heeft hij een groot huis en veel ruimte nodig.
Als u in een flatgebouw woont, kunt u misschien in plaats daarvan een Shiba Inu overwegen?
Laten Akita’s veel bont los?
Akita’s verharen een matige hoeveelheid vacht, en ze moeten idealiter eenmaal per week worden geborsteld.
De dikke dubbele vacht is ook de trots van de Akita, dus u moet die goed verzorgen en ervoor zorgen dat het haar van uw hond glanst, vooral als u van plan bent hem op een gegeven moment mee te nemen naar de showring bij een Akita club of een nationale kennel show.
Wat is de consensus over Akita voedsel?
Ze zijn niet echt verschillend, hoewel het grotere ras waarschijnlijk meer voedsel nodig heeft.
Goede voeding is noodzakelijk voor beide Akita rassen.
Akita-puppy’s moeten premium puppyvoer krijgen tot de leeftijd van 4 maanden.
Deze honden zijn zeer gevoelig voor zowel pesticiden als conserveringsmiddelen, vooral de Japanse soort, dus u moet er goed op letten dat het voedsel dat u voor hen koopt of bereidt vrij is van deze stoffen.
Historisch gezien aten deze honden voedsel dat het meest verkrijgbaar was op de Japanse eilanden, zoals rijst en vis.
Verwen ze af en toe met een pescatarische traktatie!
Rijst is een heel natuurlijke manier om in de koolhydraatbehoefte van uw pup voor de dag te voorzien, maar het moet van bleekwater worden ontdaan en zonder zout worden bereid.
U kunt het aan uw hond serveren, samen met ofwel hondenvoer ofwel ongekruid vlees.
Droogvoer moet echter het belangrijkste element zijn op het menu van uw hond, en een Akita kan wel 4 tot 5 rantsoenen per dag eten!
Amerikaanse Akita vs Japanse Akita: De gezondere soort kiezen
Akita’s zijn onderhevig aan een reeks van erfelijke auto-immuunziekten zoals het Vogt-Koyanagi-Harada (een hele mond vol) syndroom, een veel voorkomende erfelijke ziekte die de ogen aantast en bloedarmoede veroorzaakt, lupus, endocriene ziekten en ook problemen met de bijnier en schildklier.
Amerikaanse Akita’s zijn de meer veerkrachtige van de twee. De fokkers die deze variant van Akita hebben gecreëerd, hebben ervoor gezorgd dat de maximale hoeveelheid ongewenste genen wordt vervangen.
De Japanners, met hun beperkte hoeveelheid aanvaardbare en beschikbare bloedlijnen, konden niet zo liberaal zijn.
Naarmate ze ouder worden, worden Akita’s extra gevoelig voor schildkliergebrek.
Heupdysplasie en elleboogdysplasie zijn veel voorkomende problemen bij veel grote rassen, en Akita Inus zijn daarop geen uitzondering. Dit strekt zich ook uit tot de
Amerikaanse soort, omdat het een moeilijk uit te fokken eigenschap is. Door zijn grote gestalte kunnen de gewrichten van de hond bij het ouder worden zijn omvangrijke lichaam niet meer dragen.
Glaucoom en andere oogproblemen komen ook veel voor bij dit ras, dus let op zijn ogen, en geef uw hond veel vitamine A!
Een ander gezondheidsprobleem dat bij alle hondenrassen voorkomt is de gevreesde bloat.
Maagtorsie, ook bekend als ‘bloat’, is een aandoening waarbij de maag van de hond zich vult met lucht en begint uit te vallen. Het is levensbedreigend, en moet worden gezien als een noodgeval.
Akita Inus zijn ook zeer gevoelig voor vaccins, geneesmiddelen, insecticiden, verdovingsmiddelen en kalmeringsmiddelen, dus wees voorzichtig wanneer u ze naar de dierenarts brengt voor een injectie of voor wormpillen.
Uw gediplomeerde dierenarts zal waarschijnlijk weten hoe u elk probleem met betrekking tot uw Akita moet aanpakken.
Amerikaanse vs Japanse Akita: Is er een winnaar?
Er is niets dat ik zou kunnen zeggen dat onpartijdig genoeg zou zijn.
Dit dilemma is echt in het oog van de toeschouwer!
Het zijn even prachtige en liefdevolle levenslange partners, en ze zijn het symbool van trouw.
In de ogen van velen zijn ze de belichaming van alles waar ze van houden in honden, en dan nog wat!
Zelfs kattenliefhebbers zullen iets vinden om te aanbidden in dit zeer nette, onafhankelijke en trotse ras.
U moet in gedachten houden dat dit hondenras vaak een minder-dan-ideaal gezinshuisdier is, maar dat wil niet zeggen dat u er geen kunt maken.
Als u voor het eerst een hondeneigenaar bent, moet u misschien een trainingsprogramma of een hondenschool voor uw hond overwegen.
We laten de keuze aan u over, want het is voor ons geen gemakkelijke keuze.
Dit geweldige ras is zo verbazingwekkend als ze komen, ongeacht de vorm of grootte.
Lees Volgende:
– 11 beste Akita fokkers in het Verenigd Koninkrijk die u moet kennen
– Japanse Spitz vs. Samojeed – Wat is de beste hond voor u?
– Miniatuur Akita: Alles wat je altijd al wilde weten